#SOLO ride

Czwartek, 15 grudnia 2022 · dodano: 15.12.2022 | Komentarze 0

"Poczujesz jeszcze od tych lepsze dreszcze"

Środa, 14 grudnia 2022 · dodano: 14.12.2022 | Komentarze 0

I Can See Clearly Now

Niedziela, 11 grudnia 2022 · dodano: 11.12.2022 | Komentarze 0

Bruce Banner #SOLO

Sobota, 10 grudnia 2022 · dodano: 10.12.2022 | Komentarze 0

Mój jest ten kawałek podłogi

Czwartek, 8 grudnia 2022 · dodano: 08.12.2022 | Komentarze 0

Lunch Ride

Środa, 30 listopada 2022 · dodano: 30.11.2022 | Komentarze 0

Morning Ride

Środa, 30 listopada 2022 · dodano: 30.11.2022 | Komentarze 0

Lunch Ride

Czwartek, 24 listopada 2022 · dodano: 24.11.2022 | Komentarze 0

SOLO "Hern"- autorska manufaktura znów w akcji :P

Niedziela, 20 listopada 2022 · dodano: 20.11.2022 | Komentarze 1

tak oto w przepastnych i spowitych mrokiem zakamarkach gałkowskich borów narodziła się nowa kreatura. Tam gdzie ulica prowadzi donikąd, a złośliwe Enty podstawiają korzenie pod koła - spod brudnych łap nieokrzesanego Orka wyszedł On. Hern! Bekard ze stajni SOLO będący wynikiem mezaliansu łąk, borów i chorego łba.
Za substrat posłużyły glin oraz węgiel wyrwane wyspiarskimi pazurami Orków z łona matki ziemi. Siłą sprawczą oraz master mindem był umorusany i pomrukujący groźnie Ork z którego cuchnącego truchłem pyska, co rusz wydobywały się gniewne skowyty „to się kruca nie uda o Bogowie”. Jednak po wielu próbach i najazdach na odległe targowiska w OLXowie oraz Allegrolandii, gdzie aż roiło się od przekupnych i krnąbrnych handlar, naszemu bohaterowi udało się zgromadzić niezbędne substraty do stworzenia metalowej poczwary. Gdy Ork już trzymał surowy szkielet chimery w swoich konusowatych dłoniach, zapragnął by tchnąć weń odrobinę piękna. Umyślił sobie upstrokacenie barwne szkieletu i ochoczo zabrał się do poszukiwań magików którzy pomogą mu w tym procederze. Szukał długo w odległych krainach. Pytał wytrwale wśród wszechwiedzących szeptuch stołujących się słownie w messengerowni. Słał listy do innych plemion z raniącymi jego duszę pytaniami. I oczekiwał. Obgryzając w napięciu pożółkłe paznokcie, dniami i nocami oczekiwał posłańca z odpowiedzią. Gdy jego naiwne orkowe serce i mały móżdżek oświetliły wreszcie informacje od magików okazało się, że jebany ma za mało nazbieranych jagódek w skrytce z dobrami by zrealizować barwne majaki. Mimo że informacje od magików spadły na niego jak gówno z jasnego nieba, nasz dzielny wojownik przywdział emocjonalne gumofilce i przeszedł niezrażony po tym informacyjnym łajnie do porządku dziennego. Posiłkując się pradawnymi mapami odziedziczonymi po wszędobylskim wujku Guglowcu z Rodo, odczytał ku uciesze swego skorodowanego umysłu, że w sąsiadującej wiosce zamieszkuje Druid Lacker przygotowujący w swych kadziach kolorowe dekokty. I tak oto przez złowrogie chmury jęły przedzierać się promyki nadziei na skończenia barwienia. Po niezliczonej ilości dni i setkach godzin przebierania nóżkami ze zniecierpliwienia, wreszcie otrzymał swój ubrany w kolory szkielet. Finalnie mógł przystąpić do montowania składników by tchnąć życie w rozczłonkowaną ordynarnie maszynę. W swojej ciemnej i zimnej norze, wpadł w trans, w którym całkiem odkleił się od poręczy i popłynął za horyzont w sobie tylko znanym kierunku. W pewnym momencie procederu z jego ochrypłego gardła wyrwał się skowyt przerażenia: „Co do chuja??? To do zacisku tarczy 160mm we flat mount trzeba mieć adapter???” I tak oto przez drobne niedopatrzenie, w które sam nie mógł uwierzyć, prace nad maszyną utknęły jak grabie w dupie ogrodnika a twarz wygięła się w grymasie złości. Jednak pomyślny wiatr losu cały czas sprzyjał naszemu pogiętemu bohaterowi i dość szybko w jego łapy trafił niezbędny obrzynek metalu. W tym czasie posłańcy z odległej krainy Majfrendcji, opanowanej przez skośnooki mikrolud, dowieźli jeszcze kilka drugoplanowych części składowych, więc nasz konusowaty urwis znów popłynął w podróż w swojej gawrze.
Finalnym etapem było wyszukanie wykwalifikowanych rzemieślników parających się znakowaniem by zlecić im wykonanie zdobień mających ostatecznie zaznaczyć DNA Herna. Ostatecznie powołany do życia stwór osiągnął wagę 10.3 kg i ma jednocześnie 10 w skali Apgar, więc po wyjściu z czeluści mroku od razu ruszył w okoliczne lasy szybciej niż pisowcy do spółek Skarbu Państwa.
A co z naszym dzielnym pokurczem i jemu pokrewnym, odklejonym pobratyńcom, spyta widz uważny.
Ano, „na nic Im rody szlachetne bo mają mordy szpetne i robią rzeczy! Jakie rzeczy??? Rzeczy świetne, są jak Joda bo robią resztę o lata świetlne”.
A u naszego konkretnego egzemplarza prócz snucia planów by ruszyć do Oz ze swoim aluminiowym drwalem, w przeżartym degriserem i tawotem mózgu, rodzi się kolejna wizja dewianta. Tym razem będzie to monstrum bagienno-grzęzawiskowe więc stay tuned for more from #SOLO design

Afternoon Ride

Czwartek, 10 listopada 2022 · dodano: 10.11.2022 | Komentarze 0